In deze serie laten we verschillende mensen die met Kadera te maken hebben, aan het woord. Aan de hand van een aantal vragen vertellen zij over hun ervaringen met Kadera, als cliënt, medewerker of vrijwilliger.

Wat voor werk doe je bij Kadera?
Ik ben Danielle Rijksen, ben 43 jaar en ben al 22 jaar kinderhulpverlener bij Kadera.
De functie kinderhulpverlener is in al die jaren enorm veranderd en heeft vele ontwikkelingen doorgemaakt. Van alleen crèche en activiteiten en gesprekken met kinderen, naar het begeleiden van het hele systeem aan de hand van methodieken die speciaal zijn ontwikkeld voor cliënten en kinderen in de opvang. Mijn werk is erg afwisselend en bestaat uit gesprekken met kinderen, groepsgesprekken met kinderen en gesprekken met vader en moeder individueel en systeemgesprekken. Geen dag is hetzelfde.

Waarom doe je dit werk?
Het werk doe ik omdat ik graag met mensen werk. En ik ben kinderhulpverlener omdat ik werken met kinderen geweldig vind, kinderen zijn zo eerlijk en oprecht, daar kan ik enorm van genieten.
We werken met het hele systeem; moeder, vader, kinderen of familie en we zetten samen met hen stappen naar een toekomst zonder geweld. Dat maakt het werk leuk en uitdagend. In het werk kom je in aanraking met verschillende culturen waardoor je van elkaar leert.

Wat voor mensen zijn de cliënten van Kadera?
Mensen die de stap hebben gezet om hun leven anders in te richten. En hulp hebben gezocht en de stap hebben gezet naar een leven zonder geweld. Mensen die verschillende culturen en verschillende normen en waarden hebben. Maar ook mensen die de stap hebben gezet om een leven zonder geweld te willen en de regie over hun eigen leven weer nemen.

Welke cliënt of situatie is je bijgebleven en waarom?
In al die jaren zijn er veel verschillende cliënten en me situaties bijgebleven. Hele leuke maar ook trieste verhalen. Vooral als cliënten langer verblijven bij Kadera maak je veel mee met de cliënt. Één systeem vergeet ik nooit meer. Dat was een cliënte met vier kinderen, toen werkten we nog niet systeemgericht en hebben we zelf de omgangsregeling opgezet met de vader. In de auto met vier kinderen op weg naar vader die zijn kinderen al 10 maanden niet had gezien. Een emotionele ontmoeting voor vader maar ook voor mij. Prachtig moment. Deze cliënt zou ook met haar kinderen terug moeten naar land van herkomst. Een lange procedure van afwijzing en weer aanvechten was het gevolg. Waarna de IND uiteindelijk zei dat de moeder terug moest naar het land van herkomst met de oudste twee kinderen. De twee jongste kinderen die in Nederland geboren waren konden dan bij vader blijven. Na lang procederen kreeg ze na jaren te horen dat ze in Nederland mocht blijven met al haar kinderen. Dit was een supermoment wat je dan samen met de cliënt stap voor stap hebt meegemaakt.

Wat is er moeilijk aan je werk?
Ik vind niet zo gauw iets moeilijk aan mijn werk. Je doet het niet alleen maar als team met je collega’s en de cliënt. En als er iets moeilijks op mijn pad komt probeer ik daar weer de uitdaging in te zien.

Wat hoop je dat je cliënten bereiken in het werk wat jullie samen doen?
Ik hoop dat de cliënten waar ik mee samenwerk een stap zetten naar een betere toekomst voor henzelf en/of voor hun kinderen. En als er kinderen zijn dat ze samen als ouders in het belang van hun kinderen gaan denken en de keuzes maken als ouders. Ook al zijn dat kleine stapjes die ze zetten. Elk stapje is er één en dat ze gaan voor een toekomst zonder geweld voor henzelf en/of voor hun kinderen. Maar ook als ze samen verder willen als partners om dan samen stappen te zetten hoe dit kan zonder geweld.

Wat wil je zeggen tegen nieuwe cliënten en/of tegen slachtoffers van huiselijk geweld?
Schaam je niet om hulp te zoeken. Zoek hulp je hoeft het niet alleen te doen. De stap lijkt groot om weg te gaan uit de situatie maar uiteindelijk zet je een stap voor jezelf en/of je kinderen naar de toekomst.

In deze serie laten we verschillende mensen die met Kadera te maken hebben, aan het woord. Aan de hand van een aantal vragen vertellen zij over hun ervaringen met Kadera, als cliënt, medewerker of vrijwilliger.

Wat voor werk doe je bij Kadera?

Ik ben Helen, 59 jaar. Ik werk sinds 2017 voor Kadera, toen de ambulante hulpverlening bij Kadera startte. Daarvoor heb ik ambulante hulp gegeven via andere instellingen.

Ik help onze cliënten in de thuissituatie, zodat het huiselijk geweld stopt voor de volwassenen en zeker ook voor de kinderen. De bedoeling is dat we alle gezinsleden sterker maken en dat ze weten wat huiselijk geweld inhoudt. Als je in een bepaalde situatie zit, vind je huiselijk geweld misschien heel gewoon. Onze cliënten komen erachter dat het niet gewoon is en dat is soms schrikken. We leren ze dat ruzie maken mag. De manier waarop, bespreken we als een onderwerp van gesprekken.

Waarom doe je dit werk?

Mijn ervaring in dit werk is dat niemand huiselijk geweld wil. Pleger én slachtoffers niet. Samen met het gezin/slachtoffer, kan ik helpen om dit te stoppen. Mensen weten eigenlijk heel goed hoe het anders kan. Alleen is het lastig om de draai te maken naar een andere manier van met elkaar praten. Ik word altijd heel blij als het lukt die draai te maken. Dan is het tijd voor een feestje! Wat het werk ook bijzonder maakt is het feit dat we vaak lachen met elkaar, naast de tranen die er vloeien.

Wat voor mensen zijn de cliënten van Kadera?

Onze cliënten zijn mensen die in een situatie zitten die ze willen veranderen. Ze zijn eigenlijk heel sterk en hebben lef. Tegelijkertijd is dat ook heel spannend en eng. Want wat komt er daarna? Zoals eerder gezegd, de situatie was heel gewoon en je wist niet beter. Wat als het ‘gewoon’ weg is? Wat hou je over? Misschien wel een beter zelfbeeld? Weet je hoe je op een andere manier ruzie kan maken en bijleggen, waardoor jij en je eventuele kinderen zich gelukkiger voelen? Een partner die jou respecteert en waardeert zoals je bent (geworden)? Meedoen in de maatschappij en je eigen leven leiden? Je kinderen beter in hun vel? Uitdagingen te over.

Welke cliënt of situatie is je bijgebleven en waarom?

Al mijn cliënten blijven mij bij omdat elke situatie uniek is. Tegelijkertijd heb ik er ook eentje gehad die na een jarenlang huwelijk van misbruik uiteindelijk de stap heeft durven maken om uit dit huwelijk te stappen. Nee, heeft durven zeggen. Grenzen heeft getrokken. Zich nu heeft opgewerkt naar een zelfstandig persoon die net een eigen huis heeft gekocht. Zoiets is altijd reden voor een extra feestje. Maar eerlijk is eerlijk: elke cliënt die zich loswerkt uit het huiselijk geweld is een feestje waard. Ook die ene van dik 70 jaar die de laatste jaren nog gelukkig wil zijn en die weg durft af te leggen. Hoe moeilijk soms ook. De veerkracht van de cliënten om weer op te staan en verder te gaan met hun leven, daar kan ik enorm veel respect voor hebben.

Wat is er moeilijk aan je werk?

Duidelijk maken dat huiselijk geweld een zaak is van twee mensen. Om het te stoppen moet je (samen) het patroon doorbreken waarin je zit. Het ‘gewone’ ongewoon gaan vinden. Nieuwe afspraken maken en, als het haalbaar is, er samen voor gaan. Houden aan de afspraken en elkaars grenzen respecteren. Met nieuwe ogen naar elkaar gaan kijken. Als dit gelukt is kan je blij zijn met elkaar. Soms duurt het wat langer dan iedereen, ook voor mij, het wil. Soms lukt het echt niet omdat er met een van de partners wat aan de hand is.

Wat ook moeilijk kan zijn is het enorme verdriet wat er achter huiselijk geweld schuil gaat. De partners zijn toch begonnen met een bepaald ideaal. Met wensen en ideeën die helaas niet uitgekomen zijn. Wat is overgegaan in geweld vanuit (heel vaak) een stuk onmacht. Waar kinderen bij betrokken zijn geraakt terwijl het niet de bedoeling was. Kinderen die een soort pijn meemaken die niet bij hen hoort te zijn. De ouders gunnen hun kinderen juist het geluk en een vrolijk leven. Ze hadden deze uitkomst niet voor ogen toen ze met elkaar begonnen.

Wat hoop je dat je cliënten bereiken in het werk wat jullie samen doen?

Ik hoop dat mijn cliënten zich sterk genoeg gaan voelen om weer verder te gaan en zij hun leven verder oppakken zoals zij willen. Met duidelijke doelen voor de toekomst en met mensen om hen heen die er voor hen zijn en vice versa. De kinderen weerbaar zijn geworden waardoor de kans op herhaling bij hen vele malen kleiner is geworden zodat hún kinderen straks nog beter voor zichzelf en hun omgeving kunnen zorgen. Dan is het helemaal geslaagd!

Wat wil je zeggen tegen nieuwe cliënten en/of tegen slachtoffers van huiselijk geweld?

Durf de stap te zetten naar een nieuwe toekomst waarin liefde en respect voor elkaar haalbaar is. En ja, het is soms ook moeilijk, hard werken en komt er ook verdriet om de hoek kijken. Toch kan je het en durft je het! Niet voor niets lees je onze website. Omdat je wilt dat het geweld stopt.

In deze serie laten we verschillende mensen die met Kadera te maken hebben, aan het woord. Aan de hand van een aantal vragen vertellen zij over hun ervaringen met Kadera, als cliënt, medewerker of vrijwilliger.

Wil je iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Afërdita Brovina, wordt eind dit jaar 50! En heb wel zin in een feest haha. Ik ben getrouwd met Ruud en samen hebben we een pleegdochter en vier eigen dochters. We wonen op een boerderij met paarden, pony’s, katten, een hond, een hamster, een konijn en guppies. De kippen zijn helaas door een marter om het leven gekomen.
Ik werk sinds april 2006 bij Kadera.

Wat voor werk doe je bij Kadera?
SPW, ondersteunend aan de hulpverlening.

Waarom doe je dit werk?
Eigenlijk ben ik hier ingerold en nu doe ik dit met veel plezier, omdat ik graag het steuntje in de rug wil zijn.

Wat voor mensen zijn de cliënten van Kadera?
Mensen die ergens in hun leven de regie zijn verloren, waardoor anderen vóór hun keuzes hebben gemaakt.

Welke cliënt of situatie is je bijgebleven en waarom?
Een jonge vrouw heeft een suïcidepoging gedaan door haar polsen door te snijden. Haar baby lag naast haar op bed. Zo triest dat zij geen uitweg meer zag. Gelukkig heeft zij kunnen doorstromen naar een begeleid wonen plek mét haar kindje.

Wat is er moeilijk aan je werk?
Om al je taken, leer- en leeswerk, begeleiden van de cliënten zo efficiënt mogelijk in te plannen en uit te voeren.
Om zakelijk betrokken te zijn, terwijl er veel emotionele schade en emoties zijn.

Wat hoop je dat je cliënten bereiken in het werk wat jullie samen doen?
Ik hoop dat cliënten kunnen pakken wat zij door ons aangereikt krijgen en de kracht vinden om regisseur te worden van hun eigen leven en emotioneel stabiel zijn om hun gekozen levenspad te volgen.

Wat wil je zeggen tegen nieuwe cliënten en/of tegen slachtoffers van huiselijk geweld?
De stap naar de opvang is de eerste grote stap die je al hebt gezet. Door de volgende stappen te zetten kom je in beweging naar je levensdoelen. Succes!